Aan een bewuste beslissing om ergens te blijven, gaat twijfel vooraf en soms zelfs een hele worsteling. Je hebt onvrede over je werk, twijfels over je relatie, je studie bevalt je niet, je bent onrustig omdat je erg aan huis gebonden bent met twee jonge kinderen… Je kunt best redenen verzinnen om te vertrekken.
Toen we het hierover hadden, tijdens een gesprek over ‘de moed om te blijven’, konden we allemaal wel een voorbeeld vinden van zo’n periode in ons eigen leven. Soms liep het uit op vertrekken, soms op blijven.
Dagelijkse trouw
De les van de vos, uit De kleine prins, raakte ons: De kleine prins heeft een roos waar hij heel veel van houdt en die hij steeds goed verzorgd heeft. En nu ontdekt hij een veld vol rozen – er blijken honderden, zelfs duizenden van die rozen te bestaan. Zijn roos is helemaal niet uniek, niet bijzonder. Dat maakt hem treurig. Dan zegt de vos: ‘Het is de tijd die je aan je roos besteedde, die je roos zo belangrijk maakt. Je bent verantwoordelijk voor je roos.’
Iemand vulde aan: het gaat niet alleen om tijd, het gaat ook om aandacht. In vriendschappen bijvoorbeeld gaat het er niet altijd om hoeveel tijd je met elkaar doorbrengt, maar dat je in die tijd aandacht voor elkaar hebt. Tegelijk maakt het vaak uit hoe lang je elkaar al kent – des te langer je samen bent opgetrokken, hoe dieper vertrouwd je met elkaar bent.
Een klein stukje wereld
Toewijding en diepgang – dat zijn de geschenken van stabiliteit en dagelijkse trouw.
Vaak komt dat naar voren in situaties in kleine kring: getrouwde of samenwonende stellen, zorg van ouders voor kinderen, zorg van vrienden voor elkaar, zorg voor je straat. Goed zorgen voor een klein stukje van de wereld, dat je heel goed leert kennen, waar je van houdt. Toch vroegen we ons af of het niet belangrijk en goed is, dat er ook mensen zijn met een ruimere blik, die een groter stuk wereld in het oog proberen te houden. Ook daar kun je trouw aan zijn, ook daar kun je bij blijven.
De plek waar je bent
Misschien gaat het er vooral om dat je niet steeds bezig bent met waar je zou willen zijn (op een andere plek) maar je je aandacht richt op de plek waar je bent. ‘De buurt waarin wij wonen in plaats van de buurt waarin we zouden willen wonen, maakt misschien echt mensen van ons’, schrijft Mariann Budde in haar boek Durf moedig te zijn op beslissende momenten. (En, zegt ze er meteen bij, daarmee bedoelt ze niet dat je zou moeten blijven in een situatie die onderdrukkend, onveilig, gewelddadig is.)
Esther van der Panne (naar aanleiding van een groepsgesprek over ‘De moed om te blijven’)
PS Luistertip: Ga niet weg van de band Zijlstra